Yapılması gereken işçilerin mutlu olduğu yalanına sarılan Ergün Atalaylardan hesap sormaktır! Ergün Atalayların hamisi olan kapitalistlerin sömürü düzenine “dur” demektir. Her işyerinde, her fabrikada birleşmek, örgütlenmek, mücadeleyi büyütmektir.
Türk-İş ağası “işçiler mutlu” demiş. Ergün Atalay “O kadar sıkıntıya rağmen biz, zenginlerden daha mutluyuz” diyerek işçilerin mutlu olduğu yalanına sarılmış. Peşin peşin söyleyelim, işçiler hiç ama hiç mutlu değiller!
İşçiler mutlu değiller, çünkü insanca yaşamaya yeten ücret alamıyorlar. Toplam 15 milyon işçinin 9 milyonu asgari ücretli! Asgari ücret açlık sınırının altında… Milyonlarca işçi ve ailesi açlığın pençesinde…
İşçiler mutlu değiller! Çünkü sendika, toplu sözleşme ve grev haklarından mahrumlar!
İşçiler mutlu değiller! Çünkü sağlıkları ve güvenliklerinin hiçe sayıldığı koşullarda çalışıyorlar. İş kazaları ve cinayetlerinin kurbanı oluyorlar. Bu nedenle ülkemiz iş cinayetlerinde Avrupa birincisi!
İşçiler mutlu değiller! Çünkü işçilerin yüzde kırkı sigortasız çalışıyor. Bu nedenle hastalanan işçiler ve aileleri doktora gidemiyor. Emekli olamıyorlar.
İşçiler mutlu değiller! Çünkü ağır ve uzun süreli çalışma nedeniyle yeterince dinlenemiyor, beslenemiyor, kendilerine ve ailelerine zaman ayıramıyorlar. Bu nedenle sosyal ve psikolojik sorunlar yaşıyorlar.
İşçiler ağır vergi yükü nedeniyle mutlu değiller. 1,5 maaşları vergi olarak işçilerin cebinden alınıyor. Dolaylı vergiler nedeniyle soyuluyorlar.
Peki kimler mutlu? Bu ülkede mutlu olanlar kapitalistlerdir. Kapitalistler için mesai yapan Ergün Atalaylardır.
Kapitalistler mutlular. Mutlular, zira düşük ücretle işçi çalıştırıyorlar. İşçinin emek gücü maliyeti çok düşük olduğu için, kapitalistler kârlarını katlıyorlar.
Kapitalistler mutlular. Çünkü Türkiye patronlar için vergi cenneti! Düşük olan vergilerini ödemiyorlar. Bu nedenle verilen para cezaları affediliyor.
Kapitalistler mutlular, çünkü işçilerin yüzde 90’ı sendikalı bile değiller. Örgütsüz işçiler tablosu patronları güçlü kılıyor. İşçilerin üye oldukları sendikaların başına çöreklenmiş Ergün Atalaylar da kapitalistler için mesai yapıyorlar. İşçileri mücadeleden uzak tutmak için çaba gösteriyorlar.
Yapılması gereken işçilerin mutlu olduğu yalanına sarılan Ergün Atalaylardan hesap sormaktır! Ergün Atalayların hamisi olan kapitalistlerin sömürü düzenine “dur” demektir. Her işyerinde, her fabrikada birleşmek, örgütlenmek, mücadeleyi büyütmektir.
İşçiler ancak bu koşullarda mutlu olurlar ve mutluluğun resmini yapabilirler!
