İşçi sınıfı ile dalga geçen bu pervasızlığa hak ettiği yanıtı vermek boynumuzun borcu olmalıdır. İşyerlerinde, sokaklarda, meydanlarda “insanca yaşamaya yeten ücret” mücadelesini her koşulda ve her biçimde devam ettirmeliyiz. İşçi sınıfı ve kapitalistler arasındaki kavganın politik bir mücadele olduğunu unutmadan Ocak zamlarına toplu sözleşme süreçlerine bu bakışla hazırlanmalı ek zam talebini her zaman gündemde tutmalı sefalet zammı dayatmalarına üretimden gelen gücümüzü kullanarak yanıt vermeyi hedeflemeliyiz.

Sürdürülen grevler hepimizin grevidir. Elde edilecek kazanımlar hepimizin kazanımı olacaktır. Yasaklanmaya çalışılan sadece dört fabrikadaki grevler değil, işçi sınıfının mücadelesidir. Teslim alınmaya çalışılan bizlerin iradesidir. Bu bilinçle hareket etmek ve grevlerle eylemli dayanışmayı yükseltmek ertelenemez sorumluluğumuzdur.

İşçi sınıfı ve emekçiler olarak, emperyalistlerin ve onların taşeronluğunu yapan saray rejiminin bölgede izlediği politikaların ardındaki gerçekleri görmeliyiz. “Fetih ruhu” adı altında yayılan milliyetçi propagandaya kanmamalıyız. Yağma ve talan politikalarına karşı çıkmalıyız. “İşçilerin birliği, halkların kardeşliği” mücadelesini büyütmeliyiz.

İşçi hareketi parçalı ve dağınık tablosunu aşamadığı sürece bu mücadelenin esas alanı fabrikalar ve işletmeler olacaktır. Bu yüzden bir yandan sendikalara acil olarak harekete geçmeleri için basınç uygularken, öte yandan Ocak zamlarına hazırlanmak gereklidir. Aynı şey önümüzdeki günlerde başlayacak olan kamu işçilerinin toplu sözleşme süreci, devam eden petro-kimya sözleşmeleri ve sonbaharda başlayacak MESS toplu sözleşme süreci için de geçerlidir.

İşçi demokrasisinin, burjuva demokrasisinden binlerce kat daha demokratik ve üstün olduğu gerçeği gerek Paris Komünü deneyimi gerekse 1917 Ekim Devrimi’yle somut olarak doğrulanmıştır.

Kapitalist düzende üretim araçlarıyla birlikte devlet de burjuvaziye aittir. Dolayısıyla bu düzende “eşitlik”, “özgürlük” ve “demokrasi” gibi kavramlar, üretim araçlarının özel mülkiyetinin burjuvaziye ait olduğu ve bununla birlikte siyasal iktidarın da ona ait olduğu gerçeğini gizlemeye yarar.

İşçi sınıfının kendi mücadelesiyle elde ettiği oy hakkı, yasalar önünde eşitlik, biçimsel seçilme hakkı gibi kazanımlar da siyasal iktidarın gerçek niteliği konusunda yanılsamalara yol açtı. Burjuvazi önce zorla kabul etmek zorunda kaldığı bu hakları, sonrasında sömürü düzenini geniş kitlelere onaylatmanın aracına çevirdi. Bu da işçi sınıfı ve emekçilerin, üretim araçlarına sahip olan kapitalistlerin siyasal iktidarın da esas sahibi olduğu ve devlet denilen mekanizmanın onlara hizmet ettiği gerçeğini kavramasını zorlaştırdı.

SAYI 045