AKP döneminde, işçi sınıfı yoksullaştı, sendikasızlaştı, sindirildi. Sermaye için dikensiz gül bahçesi yaratıldı. AKP’nin 20 yılında sendikal hak ve özgürlüklerimiz, kazanılmış haklarımız bir bir elimizden alınmaya çalışıldı. Bunu da çok açık ve net ki bizlerin örgütsüzlüğünden yararlanarak yaptılar.
AKP kurulduğunda ülkeye demokrasi getireceğini, ekonomiyi düzelteceğini, hak ve özgürlükleri ilerleteceğini vaat ediyordu. AKP’nin demokrat maskesini atıp kendi zorba yüzünü göstermesi için pek bir zaman geçmesi gerekmedi. Kendinden öncekileri aratır bir rejim kurdular. Bir süre sonra ise gücü tamamen tek elde topladılar.
Rejim bütün toplumu baskı altına alırken işçi sınıfı da bu saldırılardan payına düşeni aldı. Grev Gözcüsü önlüğüyle çektirdiği fotoğraflarla seçim kampanyaları yürüten Erdoğan’ın grevleri yasaklamakla övünmeye başlaması da çok uzun sürmedi.
Elbette AKP öncesi dönemde sendikal hak ve özgürlüklerin çok da ileri olduğu söylenemez. Ancak AKP’nin geride bıraktığımız 20 yılında bu alanda yapılan saldırılar ancak 12 Eylül dönemiyle kıyaslanabilir. Resmi verilere göre 2003 yılında sendikalaşma oranı %58 iken şu an bu oran %14’lerde. Bu rakamlar bile anayasal bir hak olan sendikalaşma hakkının kullanılmasının işçi-emekçiler için ne kadar zor olduğunu gösterir nitelikte.
AKP bu tabloyu bir anda yaratmadı. Yasaklarla, baskılarla, işten atmalarla yarattı bu tabloyu. Sendika düşmanı olan ve sendikalaşan işçiye karşı her türlü saldırıyı kendinde hak gören sermayedarlar pervasızca korundu-kollandı. Yetki ve işkolu itiraz davaları yıllarca süründürüldü bu dönemde. Sendikalaşmak isteyen işçiler yıldırıldı. Eylemlerin karşısına polis zoru ile çıkıldı. İş davaları için uzun sürdüğü gerekçesiyle arabuluculuk devreye sokuldu… Asgari ücret, TİS kapsamındaki fabrikalarda dahi uygulanır hale geldi. Ücret, çalışma koşulları ve örgütlülük anlamında sendika üyesi olmak cazibesini kaybetti. Tersine sendikalı olmak fişlenmek, baskı görmek anlamına gelir oldu.
OHAL döneminde OHAL’den istifade, OHAL’siz dönemde olağan bir şekilde grevler yasaklandı, işçi sınıfının en önemli silahı elinden alındı.
AKP, sendikal alanı tekrardan yapılandırarak yandaş sendikacılık anlayışında çığır açtı. Özellikle Hak-İş ve Memur-Sen üzerinden bunu yaparken, Türk-İş koltuk değneği yapıldı, DİSK etkisiz kılındı. KESK’in üye sayısı yarıya düşerken, Memur-Sen’in üye sayısı on katına çıkartıldı.
AKP döneminde, işçi sınıfı yoksullaştı, sendikasızlaştı, sindirildi. Sermaye için dikensiz gül bahçesi yaratıldı. AKP’nin 20 yılında sendikal hak ve özgürlüklerimiz, kazanılmış haklarımız bir bir elimizden alınmaya çalışıldı. Bunu da çok açık ve net ki bizlerin örgütsüzlüğünden yararlanarak yaptılar.
