İşçi sınıfı ve emekçilerin birleşik devrimci mücadelesi olmadan, bu çürümüş ve kokuşmuş kapitalist düzen tüm sonuçlarıyla ortadan kaldırılmadan, sömürünün ortadan kaldırıldığı ve eşitliğin sağlandığı bir düzen kurulmadan bu başarılamaz. Bir avuç aç gözlü haramzadenin düzeni temellerinden yıkılmadığı sürece, kişiler, isimler, olaylar değişse de sistemim kirli çarkları dönmeye devam edecektir.
Tepeden tırnağa kadar çürümüş bir düzende yaşıyoruz. Her şeyin piyasa koşullarına göre belirlendiği, insani ilişkilerin dahi alınıp satılabildiği kapitalist düzen bu! Bir avuç para babası ve onlar adına ülkeyi yönetenler lüks ve şatafat içinde yaşarken, milyonlarca işçi ve emekçi gece-gündüz çalışmasına rağmen yoksulluk ve sefaletten kurtulamıyor. En sıradan insani ihtiyaçlarını karşılamaktan uzak bir yaşam sürmek zorunda kalıyor. Bu düzende emeğiyle geçinmeye çalışan milyonların çalışma ve yaşam koşulları ne kadar ağırlaşırsa, bir avuç kapitalist o kadar çok kazanıyor. Zenginlik ve yoksulluk arasındaki uçurum her geçen gün biraz daha açılıyor. Bu kirli ve kanlı sömürü düzeni varlığını sadece baskı ve zorbalık sayesinde ayakta tutmuyor. Burjuvazi kendi çıkar ve düşüncelerini, değer yargılarını ve hayat görüşünü de tüm topluma empoze ediyor. Çürüyen düzen kendisiyle birlikte toplumu da çürümenin içine çekiyor. Ekonomik, politik, kültürel ve ahlaki olarak tüm toplumda önü alınamaz bir yozlaşma süreci yaşanıyor.
Televizyonlar ve yayın organları hemen her gün yasadışı bahis çetelerinden, kara para aklama oyunlarından, mafya ve uyuşturucu çetelerinin icraatlarından, dolandırıcılık ve rüşvet işlerinden bahsediyor. İçişleri Bakanı aralıksız olarak televizyona çıkarak, “bugün şu çeteyi çökerttik, öbür gün şunlara operasyon çektik” diye övünüyor. İfade edilen sayılara bakılırsa yüzlerce, binlerce kişinin oluşturduğu şebekeler bunlar ve devasa miktarlarda paralar dönüyor bu işlerde. Futbolcuların tefecilerle iş yaptığı, sosyal medya fenomenlerinin milyarlarca lira kara para akladığı vb. bilgiler ortalığa saçılıyor. En sıradan bir hastane randevusunda dahi rüşvet çarklarının döndüğü, mahkemelerin parası olana ayrıcalıklı davrandığı bir ülkede bu olaylara aslında kimse şaşırmıyor.
Ama işçi ve emekçilerin bir kısmı operasyonların yoğunluğuna ve ulaştığı alanlara bakarak, “nihayet temizlik başladı” diye düşünebiliyor, en azıdan umut ediyor. AKP-MHP gericiliği ve sahibinin sesi medya bu algıyı özel olarak yaymaya çalışıyor.
Bu ülke bu tür operasyonları çok gördü. Gırtlağına kadar pisliğe batmış bir düzenin kaçınılmaz sonucu olan bu tür çeteler hiçbir zaman bitmedi. Kullanım tarihi dolduğunda tasfiye edilen her kirli organizasyonun yerini bir diğeri aldı. Hep ortaya yenileri çıktı, yeni dolaplar çevrildi, yeni çeteler kuruldu, yola devam edildi. Susurluk kazasından sonra da güya “devleti temizleme” propagandası yapılmış, düzenin dökülen makyajı tazelenmeye çalışılmıştı.
Bugün olan da yeni bir makyaj tazeleme işlemi olmak dışında bir anlam ifade etmiyor. Eskilerin yerine yenilerinin getirilmesi için girişimler bunlar.
AKP’nin toplum yaşamının her alanını kendi gerici sefil çıkarlarına göre şekillendirmek istediği, yeni yetme yağmacıların türediği bir süreçte, ondan toplum için adım atmasını beklemek, ölüden gözyaşı beklemekle eşdeğerdir. 21 yıllık AKP çürümüşlüğünün toplumu nereye getirdiğinin göstergesi olmak dışında bir anlamı yok bunların.
Peki bu çürümüş düzenin ve bu düzeni yönetenlerin dökülen makyajları tazeleme çabalarının ötesine bir gün geçilebilir mi? Açlığa, yoksulluğa, sömürüye ve her geçen gün yeni boyutlar kazanan kültürel ve ahlaki çöküşe çözüm bulunabilir mi? Kapitalist düzenin bencil ve bireyci “kurtuluş” dayatmasından toplum kurtarılabilir mi?
İşçi sınıfı ve emekçilerin birleşik devrimci mücadelesi olmadan, bu çürümüş ve kokuşmuş kapitalist düzen tüm sonuçlarıyla ortadan kaldırılmadan, sömürünün ortadan kaldırıldığı ve eşitliğin sağlandığı bir düzen kurulmadan bu başarılamaz. Bir avuç aç gözlü haramzadenin düzeni temellerinden yıkılmadığı sürece, kişiler, isimler, olaylar değişse de sistemim kirli çarkları dönmeye devam edecektir.
