İşte bugün, AKP’ye alternatif olduğunu söyleyen, demokrasiden özgürlüğe kadar binbir çeşit vaatte bulunan CHP’li belediyelerde durum bu. Demek ki neymiş… Ne söylediklerine değil, sınıf mücadelesinde nerede durduklarına bakacakmışız. Greve karşı alınan tutum, herkesin gerçek yüzünü ortaya koymaya yeter de artar.
Grev kırıcılığı, emek düşmanlığıdır; işçi düşmanı olmak demektir. Herhangi bir gerekçeyle, hele ki “yapılması, yetişmesi gereken işler var” denilerek, grev kırıcılığı yapılması asla kabul edilemez. Bunun son örneğini Buca Belediyesi’nde yaşadık.
Nisan ve Mayıs maaşları ödenmeyen, gıda kartları yüklenmeyen, toplu sözleşme farkları ve fazla mesaileri verilmeyen işçiler günler süren oyalamaların ardından haklarını almak için iş durdurdular. İşçiler, “Bizler emeğimizin karşılığını istiyoruz. Maaşlarımız eksiksiz ve zamanında ödenene kadar, işçi olarak onurumuz ve emeğimiz değer görene kadar işbaşı yapmayacağız” diyerek greve çıktılar. Bu onların en doğal hakkı idi. Başta Buca halkı olmak üzere herkesin bu eylemin yanında olması gerekirdi. Ama öyle olmadı.
Önce Buca Belediye Başkanı grev kırıcılığına girişti. Üstelik bunu bir şova dönüştürdü. Bürokratları, müdürleri, CHP Buca örgütü ve belediye meclis üyeleriyle birlikte çöp kamyonuna binip poz verdi.Bir de işçileri işten çıkarmakla tehdit etti. Ne yazık ki halkın bir kesimi de bu şovlara destek verdi.
Aynısını İzmir Büyükşehir Belediyesi’nde de yapmışlardı. İşçileri tehdit etmekten grev kırıcılığına, grevi boşa düşürmek için her türlü oyunu oynadılar. Sözleşme imzalandıktan sonra da binden fazla işçiyi işten attılar.
İşte bugün, AKP’ye alternatif olduğunu söyleyen, demokrasiden özgürlüğe kadar binbir çeşit vaatte bulunan CHP’li belediyelerde durum bu.
Demek ki neymiş… Ne söylediklerine değil, sınıf mücadelesinde nerede durduklarına bakacakmışız. Greve karşı alınan tutum, herkesin gerçek yüzünü ortaya koymaya yeter de artar.
Ne demiş Rıfat Ilgaz, “Ya ezenden yana olacaksın ya da ezilenden! Bu işin az şekerlisi, çok şekerlisi olmaz!”.
